स्त्रिया
बर्याचदा कुठे जात नसतात
सोबत असतात
जवळ असतात
जेव्हाही जातात कुठेतरी
तेव्हा निम्म्याच जातात
उरलेल्या निम्म्या घरातच असतात
परतताच
परिपूर्ण करतात घर
पूर्ण करतात
हवा,वातावरण,आजूबाजू
स्त्रिया जेव्हा केव्हा जातात
परतून परतून येतात
परतणार्या स्त्रिया
खूप सुखद वाटतात
सुंदर दिसतात
प्रिय वाटतात
स्त्रिया
जेव्हा जातात दूर
जेव्हा परतू नाहीत शकत
घराचा प्रत्येक कोपरा तेव्हा
शांत असतो
भांडी-बादल्या अंथरुणं-पांघरुणं
आंघोळ करीत नाहीत
जाळ्या
छतांवर लोंबकळत
पेंगत असतात
कानात डास गुणगुणतात
उंबरठा प्रत्येक येणार्यांच्या
पावलांचा अदमास घेतात
स्त्रिया जेव्हा जातात
परत न येण्यासाठी
स्वयंपाकघर टकामका बघत राहाते
फ्रिजमध्ये असलेले
दूध-लोणी-तूप फळे-भाजीपाला एकमेंकाशी बोलत नाहीत
वाॅशिंगमशीनमध्ये कोंबलेले कपडे माना बाहेर काढतात
आणि मग स्वतःच तोंड लपवून,
आक्रसून जातात मशीनमध्ये
स्त्रिया जेव्हा जातात
की जाणे हेच सत्य आहे
तेव्हाच कळून चुकते की
स्त्री ही कोण असते?
गरजेचे का असते
घरात स्त्रीचे असणे.
मराठी अनुवाद
भरत यादव
Bharat Yadav
मूळ हिंदी कविता
स्त्रियां जब चली जाती हैं
स्त्रियां
अक्सर कहीं नहीं जातीं
साथ रहती हैं
पास रहती हैं
जब भी जाती हैं कहीं
तो आधी ही जाती हैं
बची हुई आधी घर मे ही रहती हैं
लौटते ही
पूर्ण कर देती हैं घर
पूर्ण कर देती हैं हवा, माहौल, आसपड़ोस
स्त्रियां जब भी जाती हैं
लौट लौट आती हैं
लौट आती स्त्रियां बेहद सुखद लगती हैं
सुंदर दीखती हैं
प्रिय लगती हैं
स्त्रियां
जब चली जाती हैं दूर
जब लौट नही पाती
घर के प्रत्येक कोने में तब
चुप्पी होती है
बर्तन बाल्टियां बिस्तर चादर नहाते नहीं
मकड़ियां छतों पर लटकती ऊंघती हैं
कान में मच्छर बजबजाते हैं
देहरी हर आने वालों के कदम सूंघती है
स्त्रियां जब चली जाती हैं
ना लौटने के लिए
रसोई टुकर टुकर देखती है
फ्रिज में पड़ा दूध मक्खन घी फल सब्जियां एक दूसरे से बतियाते नही
वाशिंग मशीन में ठूँस कर रख दिये गए कपडे
गर्दन निकालते हैं बाहर
और फिर खुद ही दुबक-सिमट जाते हैँ मशीन के भीतर
स्त्रियां जब चली जाती हैं
कि जाना ही सत्य है
तब ही बोध होता है
कि स्त्री कौन होती है
कि जरूरी क्यों होता है
घर मे स्त्री का बने रहना
©वीरेंदर भाटिया
Virender Bhatia