१
जन-गण-मन अधिनायक जय हे...
हे भारत भाग्य विधाता...
हम भारत के लोग....
कल भारत में होंगे..या...नहीं?
२
भारत मेरा देश है
सभी भारतीय मेरे...?
अभी भी स्कूल में पेड़ के नीचे
प्रतिज्ञा पढ़-बोल रहे हैं बच्चे
उनको मालूम नही सूरज सर पर
आ चूका है।
३
कलम छिनें जा रहे हैं
कांधे पर दिए जा रहे हैं झंड़े
मुॅंह में भरा जा रहा है
उद्घोषणाओं का पुलिन्दा।
४
महॅंगाई पर नही बोलूंगा मैं
क्यूँ की.....
क्यूँँ की मेरा चल रहा है आराम से
५
सेब से बम बनाने की
हो रही है साजिश
नदीयाॅं जमा दी जा रही हैं
हवाओं के हाथों में थमा दिया है जहर।
६
शौचालयों पर बहसें छिड़ रही हैं....खाली पेट
टीवी के एन्करो में होड़ मची है
हड्डियां चबाने की
और डिबेट वालों में...भौंकने की
७
साबित करने को कह रहे हैं की
आप आप ही हो
वर्ना...आपके लिए बिल्कुल ही नहीं
हवा पानी और मिट्टी भी
८
कभी ना बरसी बारिश बरसने लगी है
सर्दियों के मौसम में...
इतनी अथाह घृणा बिल्कुल नही थी
किसी भी समय...
फिर अब ही क्या हुआ है आसमान को
९
सावधान रहें...कहने का समय बीत चूका है
वे आपसे भी दो कदम आगे हैं
और
आप उनसे चार कदम पिछे...
मैं अभी भी वहीं पर ठहरा हुआ
बिच के दो कदमों के निशान गिनते हुए।
१०
जबरदस्ती से लदा हुआ युद्ध
लड़ रहे हैं हम सभीं पूरी ताकत से...
बिना शस्त्र के।
मराठी से हिन्दी अनुवाद
भरत यादव
मूल मराठी लघु कविताएं
१)
जनगनमन अधिनायक जय हे...
हे भारत भाग्यविधात्या
आम्ही भारताचे लोक...
उद्या भारतात असू की........नसू
२)
भारत माझा देश आहे
सारे भारतीय माझे........?
अजूनही शाळेत झाडाखाली प्रतिज्ञा
म्हणताहेत पोरं
त्यांना माहिती नाही सूर्य डोक्यावर आलेला
३)
लेखण्या हिसकावून घेतल्या जात आहेत
खांद्यावर दिले जात आहेत झेंडे
तोंडात कोंबल्या जात आहेत घोषणा
४)
महागाईवर नाही बोलणार मी
कारण.......
कारण माझं भागतय आरामात
५)
सफरचंदांचे बॉम्ब बनविण्याचा
घातला जातोय घाट
नद्या गोठवल्या जात आहेत
वाऱ्याच्या हातात दिलेलं आहे विष
६)
शौचालयाच्या चर्चा रंगताहेत...उपाशीपोटी
टिव्हीवरच्या एंकरमध्ये लागली आहे पैज
हाडकं चघळण्याची
आणि डिबेटवाल्यांमध्ये....भुंकण्याची
७)
सिद्ध करा म्हणताहेत की
तुम्ही तुम्हीच आहात
अन्यथा ...तुमच्या साठी नाहीच
हवा पाणी आणि मातीसुद्धा
८)
कधी नव्हे तो पाऊस पडतोय
हिवाळ्यात...
इतका टोकाचा द्वेष तर नव्हताच
कुठल्या काळात...
मग आताच काय झाले आभाळाला
९)
सावध व्हा...म्हणायची वेळ टळून गेली आहे
ते तुमच्यापेक्षा दोन पावले पुढे आहेत
आणि
तुम्ही त्यांच्यापेक्षा चार पावलं मागे...
मी अजूनही तिथेच थांबलेलो
मधल्या दोन पावलांचे ठसे मोजत
१०)
जबरदस्तीने लादलेलं युद्ध
लढतो आहोत आपण सगळे पूर्ण ताकदीने... शस्राविना
©किशोर मुगल
Kishor Mugal