ते आंतरराष्ट्रीय मुर्खपणाचा भारतीय नमुना होते

ते आंतरराष्ट्रीय मुर्खपणाचा भारतीय नमुना होते

ते आंतरराष्ट्रीय मुर्खपणाचा भारतीय नमुना होते

ते वैचित्र्यपूर्ण राजकारणाचे प्रणेते होते
ते बुद्धांवर दावा सांगत होते,
गांधीजींना गोळ्या घालत होते
हिंदूराष्ट्राच्या बाता मारत होते,
मुस्लिम लीग बरोबर सत्ता भोगत होते
ते ब्रिटिशांपासून त्रासलेले होते
आणि त्यांचे थुंकी-झेलेही होते
ते पुनःपून्हा माफीनामे खरडूनसुद्धा
वीर म्हणवले गेले होते
त्यांना तिरंगा अशुभ वाटायचा
स्वदेशी खादीवरपण चिडायचे
आणि त्यांना फॅसिस्टांची 
काळी टोपी आवडायची
ते संधीसाधूपणाचा 
शुभ्रधवल मजकूर होते
संविधान सभेत त्यांचे प्रस्ताव हास्यास्पद होते 
तर वक्तव्यं मनोरंजक
ते राष्ट्रीय ध्वजात अशोकचक्राऐवजी 
स्वस्तिक घुसडू पाहात होते
ते भूकेकंगाल भारतीय जनतेला 
पिस्तूल बाळगण्याचा अधिकार 
देऊ इच्छित होते
ते धीरगंभीर संविधान सभेतील 
स्वस्ताड मनोरंजन होते
ते आंतरराष्ट्रीय मुर्खपणाचा भारतीय नमुना होते

आणि आता ते सरकारमध्ये आहेत
ते अद्यापही अहिंसक आहेत तसेच 
अद्यापही बंदूकांसोबत आहेत
ते अद्यापही मनोरंजक आहेत पण 
आता ते भयानकसुद्धा आहेत
त्यांनी काश्मिर पासून पंजाबपर्यंत 
देशतोड्यासमर्थक प्रत्येक 
विचारधारेसोबत सरकारं 
चालवली आहेत
ते ज्या १९४२ च्या 'भारत छोडो आंदोलना'ला दडपून टाकण्याच्या बाजूने होते आजदेखील प्रत्येक 
आंदोलनाला चिरडू पाहाताहेत ते
ते भारतीयत्वाचा दावा ठोकतात
पण खरेतर भारतीयतेचे त्यात कदाचितच 
एखादे तत्व असेल!
ते अडाणचोटांच्या एका लांबलचक फौजेचे म्होरके आहेत
अशी फौज जी वारंवार वटवटत होती
'....महाजनों येन गतः स पंथः'
खरेतर त्यांचा पंथ आणि पथ
महात्म्यांचा नव्हे तर 
महाजनांचा आहे
त्यांची भारतीयता 
विस्मयादिबोधक आहे
आणि मनुष्यता प्रश्नार्थक?

मराठी अनुवाद
भरत यादव
Bharat Yadav 

मूळ हिंदी कविता

वे अन्तराष्ट्रीय मूर्खताओं का 
भारतीय संस्करण थे

वे वैचित्र्य राजनीति के पुरोधा थे। 
बुद्ध पर दावा ठोंकते थे, गांधी को गोली मारते थे। 
हिन्दू राष्ट्र की बात करते थे, मुस्लिम लीग के साथ सरकार चलाते थे। 
वे अंग्रेजों से त्रस्त भी थे और उनके वफादार भी। 
वे बार-बार माफ़ीनामे लिखकर भी वीर कहलाते थे।
उन्हें तिरंगा अशुभ लगता था स्वदेशी खादी से चिढ़ते थे और उन्हें फासिस्टों की काली टोपी भाती थी। 
वे मौकापरस्ती की धवल इबारत थे। 
संविधान सभा में उनके प्रस्ताव हास्यास्पद थे वक्तव्य मनोरंजक। 
वे राष्ट्रीय ध्वज में चक्र की जगह स्वास्तिक फिट करना चाहते थे। 
वे भुखमरी झेलती भारतीय जनता को पिस्तौल रखने का अधिकार देना चाहते थे। 
वे गम्भीर संविधान सभा का सस्ता मनोरंजन थे। 
वे अन्तराष्ट्रीय मूर्खताओं का भारतीय-संस्करण थे।

और अब वे सरकार में हैं।
वे अब भी अहिंसक हैं अब भी बंदूकों के साथ हैं। 
वे अब भी मनोरंजक हैं लेकिन अब वे खतरनाक भी हैं। 
उन्होंने कश्मीर से लेकर पंजाब तक देश तोड़ने की समर्थक हर विचारधारा के साथ सरकार चलाई है। 
वे जो 42 में 'भारत छोड़ो आंदोलन' को कुचलने के  पक्ष में थे आज भी हर आंदोलन को  कुचलना चाहते हैं।
वे भारतीयता का दावा ठोकते हैं
जबकि भारतीयता का उनमें शायद ही कोई तत्व हो।
वे अनपढ़ों की एक लंबी फौज के अगुआ हैं। 
फौज जो लगातार रट रही थे 'महाजनों येन गता: स पंथ:'।
दरअसल उनका पंथ और पथ 
महात्माओं का नहीं महाजनों का रास्ता है। 
उनकी भारतीयता विस्मयादिबोधक है!
मनुष्यता प्रश्नवाचक?

© मोहनांशु रचित
Rachit 
टिप्पणी पोस्ट करा (0)
थोडे नवीन जरा जुने