वसंत आलाच नाही

वसंत आलाच नाही...!

काही पोरींच्या जीवनात

वसंत आलाच नाही

थेट विवाहच आला.

त्यांच्या आयुष्यात सगळे काही

झटपट पटपट होत जाते

वडिल ठरवून येतात मुलगा

त्या गडबडून जातात जेव्हा

आई बळबळे कोंबते

त्यांच्या तोंडात 'होकारा'चे 'वसंतलाडू'

भाऊ जातो दूसर्‍यादिवशी,

आणि टिळा लावून येतो

गोरी गोरी पान,

लागलीस कशाला लाजायला,

दाटून कंठ येतो,

अशी ठराविक गाणी वाजता वाजता

चांदणछायेत

रडारडीचा गदारोळ उठतो

आणि झटकन त्यांची होते पाठवणी

आणि मग न जाणो कधी

त्या अल्लड पोरी

भेंडीचे कालवण

पाणी टाकून शिजवताना

आणि एक दिवस चटकन

लोणची बनविताना आढळतात

या सगळ्या बापड्यांचा 'बाहूली' ते

'मम्मी' होण्यापर्यंतचा प्रवास

चुटकीसरशी पूर्णत्वास जातो

त्या सगळ्याच्या सगळ्या

होकाराच्या वासंतिक लाडवांनी झालेले,

आपले अपचन विसरून

आपल्या लेकींना

खेळण्यापासून 

रोखू सुद्धा शकत नाहीत

वसंत हा ऋतूचक्रातच नव्हे

सर्वांच्या जीवनातसुद्धा यायला हवा..

मराठी अनुवाद

भरत यादव

Bharat Yadav 

मूळ हिंदी कविता

कुछ लड़कियों के जीवन में 

बसंत नहीं आया,

सीधे ब्याह आया. 

उनके जीवन में सब कुछ 

झटपट फटफट होता ,

पिता ठहरा आते लड़का,

वे हड़बड़ा जाती जब

माँ जबरन ठूंस देती 

उनके मुंह में  'हाँ ' का 'बासंती लड्डू .'

भाई जाता अगले दिन,

और तिलक दे आता .

'बाबा ऐसो वर ढूंढो'

'तारों में सज के' और 

'बाबुल की दुआ लेती जा'

कुल मिलाकर दो तीन गाने बजते बजाते

तारों की छाँव में बु्क्का फाड़ 

रुलाईयाँ फूटती 

और खट से उनकी बिदाई होती.

और फिर न जाने कब 

वे अल्हड़ लड़कियां 

भिंडी की सब्जी में 

पानी डाल पकाती 

और एक दिन खट् से 

अचार मुरब्बे बनाती मिलती.

इन सब बेचारियों का 'गुड्डो' से 

'अम्मा' होने तक का सफर 

चुटकियों में पूरा हो जाता.

वे सब की सब 

'हाँ' के बासंती लड्डुओं से हुई 

अपनी बदहजमी भुला 

अपनी बिटियाओं को 

खिलाने से रोक तक न पाती.

बसंत मौसम में ही नहीं 

सभी के भाग्य में भी आना चाहिए...

©सुजाता गुप्ता

Sujata Gupta